Welcome to My Turf. This site is owned by someone hiding in the persona of Glenda. Please take into consideration that all the ramblings posted here are all what the owner feels and no one can make fuss of it. This is my blog and you must abide by my two rules. One, don't spam the tagboard and two, comment on my posts and tag before you go. Enjoy your stay!

For more information regarding my rules, here is a detailed .

Joy! I'm a Creature Banana

Marj/Marjoured/ Glenda. Born on October 11, 1990. Certified Libra. A Fourth year student. Wannabe Atenean, Thomasian, Fighting Maroon, Lasallian. Loner. Misunderstood. Certified Bookworm. Likes all subjects except PHYSICS. Has a distant past. Frequents all the so-called "MASA" places. Has a short temper and one-track mind that goes well together. Word lover, number hater.The so-called "shock absorber" of the class. More?

NOTE: This counter post is written to express the author's opinion from another point of view... For more details, see my borks galore and everything in between post. Thanks!

Well, remember how I really hated those BOrks? Yes, I thought they were the scum of the earth But what happened this morning changed everything.

I'll be writing my post in Taglish since I couldn't find the words to describe what really happened. Please bear with me if you find it quite irritating.

...

Kaninang umaga, habang naglalakad ako sa may catwalk, bigla kong nakasabay si...Ayumi (Ang BOrk Queen kuno nina Lulu). Mukhang masama ang pakiramdam nya. Ikinuwento nya sa akin na habang nagpa-check up sila, sabi sa kanya ng doktor, "You look miserable." Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa sa kalagayan nya. Iniisip ko kasi kung anong mangyayari kay Betz sa klasrum nila. Pagkaakyat, naghiwalay kami sa may second floor (sa third floor pa kasi ang room ko) pero sinabi ko na pupunta ako sa klasrum nila.

Pagdating ko sa klasrum nila, nakita ko ang todong pag-iwas ni Lulu kay Ayumi. Nadidismaya ako nung mga oras na iyon pero may nararamdaman pa kasi akong galit kaya nagkibit-balikat nalang ako. Sumama ako sa kanila papunta sa klasrum ko dahil manghihiram si Lulu ng calculator. Pagkabalik namin, dumating na si Betz. Nakita ko na hinawakan ni Ayumi si Betz at tinanong nya kung anong nangyayari. Hindi siya sumagot. Bigla nalang sila nag-usap ni Lulu at nagulat ako nang biglang hinila ako ni Ayumi papunta sa isang sulok ng klasrum para tanungin ako. Una, hindi ako makasagot kasi kinakabahan ako nang husto pero unti-unti kong sinagot ang mga tanong niya. Hindi na halos maipinta ang mukha nya.

Nagpatuloy ang estadong ito hanggang dumating ang oras ng recess. Nakita ko silang nag-aabang sa may Viewing Room 1 para sa Physics nila pero hindi ko makita roon si Ayumi. Nagpasya akong pumunta sa klasrum nila at doon ko sya nakita. Doon nya inilabas sa akin ang sama ng loob nya at ang eksplanasyon ng talagang nangyari. Doon ako nakarating sa konklusyon na parang ni hindi nila binigyan ng pagkakataon si Ayumi na makapagpaliwanag. Kaya nung lunch, umupo ako pero hindi malapit kina Ayumi o kina Betz.

...

I reached a point where in I have to weigh everything that they said and she said. I know that it's hard but it's a part of life and we can't just chuck it out of our system. I know that I also jumped into a conclusion but I realized that she too had a point. They did not give her the chance to explain her predicament.

MESSAGE TO BOTH PARTIES: Broaden your understanding of each other.
TO BETZ: Talk things over with Ayumi. Tell her what is really on your mind.
TO AYUMI: Same as betz. Talk things over. Clarify the matters that are needed to be clarified. Ask her what's going on.

Just came back from UST. I just had my exam there. To tell you the truth, I did find the exam easy. Here's a rundown of what happened:

6:00-Me and my mom arrived at UST. I was so lucky because the building where I was assigned(Beato Angelico Bldg.) was just by the entrance and we didn't have a hard time finding it. We waited for about 30 minutes then a voice boomed out on the megaphone, saying that we should line up.

About 6:30-I lined up and there, I met Timothy and Alexa who were also waiting in line. Then, we waited for quite some time until the line started to move. We entered the building and to my surprise, there were elevators inside. We went inside one and it took us to the 6th floor, where our rooms are located.

Upon entering our rooms, the first thing I noticed was how how cold the room was. Then, we waited (again!) for the test to start. People are slowly entering the room. Then finally, the proctor arrived. We were assigned seats by alphabetical order and I was assigned to sit by the second row, near the wall and at full blast of the aircon.

8:45 to 11:30-We had our tests. First on the list is the Mental Ability test. I find it quite easy but also average-hard because I spent too much time on some items. Next test is the English test which I think is about easy-average. Then, Math came next. It was sooooooooo EASY!!! I didn't really expect it to be that easy. I managed to fill out my scratch paper with very relevant math formulas and solutions that was so unlike me. Finally, the Science test. It was divided into 4 namely: Earth Science, Biology, Chemistry and Physics. I didn't have a problem with this test, especially with the physics part.

Assessment: I guess I really did very well in this test. Can't wait for the results! =)

Well, I couldn't believe that my blog is starting to sprout cobwebs. So I decided to update it today. Well, I will start by narrating the events this week. Here it is:

Saturday-I took my Ateneo College Entrance Test. I must say, the test wasn't hard. The test is divided into two parts: the proficiency and aptitude tests. The proficiency part was easy enough. Even Math was bearable. But when it came to the aptitude part, I didn't expect that it was a mix of easy and hard questions.

Sunday-Nothing much happened.

Monday-The beginning of a new week. The highlight of this day was my recent failure in Physics. As usual, I didn't pass a quiz again.

Tuesday-Same as monday. Same highlight of the day.

Wednesday-The highlight of this day was the graduation pictorial. I really looked good in my makeup and hairstyle. But I didn't look very good in my formal picture. I even thought my creative shot looked even better.

Thurday-Same as monday and tuesday. Same highlight of the day. What made it even worse was the graded recitation in Physics. I really couldn't understand it. Grrr....

Friday-This day is full of negative energy, thus full of bad vibes. First of all, I received my latest result on my last quiz in Physics. I really failed it. 2/25, can you believe that??? Well, it really ruined my day. But that wasn't the worst yet.

While we were waiting for the club session to start, Obie came to us with a very sour look in his face. He told us that he called *****, ***, ***** and ******* to go down because club was starting but they were busy playing ****-***. So we decided to start without them. We had an activity where in we will draw our priorities in life. Then, we were asked to present it to everyone. After that, Ate Yuki shared to us her own priority in life. The sharing went quite well until an incident happened, causing us to get awfully worried. After that, someone informed us that Community Service has already started. We proceeded straight to the promenade and much to our surprise and chagrin, we missed the session. They were playing team-buliding games like the game we play together with Brigitte, Obie, Lulu and Betina. So we were very disappointed because no one had informed us about it. And those people went to that session without informing us. Because of our anger and disappointment, we decided to call them Borks.

Message to the Borks: Know your priorities. Know when to stop breaking rules. Finally, know your limits.

Sa aking pagpapalit-palit ng channels sa TV, napunta ako sa isang palabas sa Channel 25, tungkol sa isang foreign news service na nag-feature ng isang video sa youtube ng isangkoreanong tumutugtog ng gitara. At alam nyo ba kung anong tinutugtog nya??? Syempre pa, ang Canon in D Minor ni Johann Sebastian Bach. Eto yung video, tingnan nyo nalang.


Sya ay isang korean student sa New Zealand. Wala syang balak magkaroon ng music career at eto pa, nadismaya sya sa performance nya!!!

Ok, paalam.

Sorry for the long wait...

Well, basically our school is constantly on the move to prepare for the CISAA Tournament.

Anyway, our classes, particularly in our section, 4-Ecology are disrupted because many of the cheerdancers and varsity players come from us. Well, it did cause some changes in the teaching system so most of the time, the eight remaining students in our class joins the PEP squad in practicing the cheers.

We'll be leaving for La Salle Dasma tomorrow for the opening of the said tournament.

Wish us luck!

Masakit.

Yun ang pamagat ng post kong ito.

Oo. May major hangover parin ako sa Field Trip namin. Hindi ako masyadong nakapagpahinga kahapon. Kaya paggising ko, masakit na masakit ang mga hita ko.

Namasahe lang ako papuntang school dahil kailangan kong makahabol sa worship. Yun palang kasi yung first time kong pupunta ng maaga para dun. Gusto ko na talagang makabawi sa mga namiss kong worship services. Pero, dahil nga masakit ang mga hita ko, ang lakad ko, parang lakad ng may rayuma. Pag-akyat ko sa overpass, nararamdaman ko talaga yung sakit at mas lalo na nung pagbaba ko. Parang pinipindot ng isanglibong karayom ang mga muscles ko sa hita.

Nung pagdating ko sa Kostal, talagang di ko na kakayaning maglakad pa. Patawid na dapat ako nang biglang nakita ko si...Sir Ecko. Talagang hinabol ko sya habang patawid na sya pero mabagal ang kilos ko dahil nga sa sakit. Buti nalang, hinintay nya ako. Tapos, sumabay kami sa kotse nina Jove papuntang school. Pagdating ko, dumiretso ako papuntang klasrum. Doon ako nagdusa sa akyat-baba sa stairs. Grabe talaga ang sakit. Nung nagworship ako kanina, masaya talaga ako kasi sa wakas, nakarating na ako doon. Pero, talagang hindi ako tinigilan ng sakit.

Sa pagdaan ng oras sa paaralan, lalong sumakit ang mga hita ko. Parang di ko na talaga kakyanin ang sakit. Buti nalang, sobrang ok ang araw na ito.

Ayan, lagi ko nalang binabanggit ang salitang sakit...Kaya nga yun ang title eh!

WHAT: Outbound Education Trip
WHERE: Mt. Banahaw Complex 1 (Sta. Lucia) Dolores, Quezon
WHEN: September 6, 2006

TRIVIA: Ang Mt. Banahaw ay may apat na complex:

Complex 1: Sta. Lucia (Dito kami pumunta!)
Complex 2: Kinabuhayan
Complex 3: Durungawan
Complex 4: Paraiso

Kapag aakyat tayo sa mga apat na complex na ito... Aabutin tayo ng apat na araw paakyat sa tuktok ng Durungawan at apat na araw pababa ng Paraiso...

...

Hay...Nakakapagod talaga ang araw ko kahapon. Kagagaling ko lang sa Complex 1 ng Mt. Banahaw sa Dolores, Quezon. Hayaan nyong ikwento ko ang lahat ng nangyari dun sa pinuntahan naming yun...

Sa School

Umalis kami ng school ng mga 6:30 ng umaga. Nahati ang section namin kaya kasabay nung iba samin ang IV-Physiology sa bus. Nung bago kami umalis, naglead ako ng prayer para sa safety ng trip namin at siyempre para na rin dun sa mga di nakasama. Yung mga kasabay naming facilitators: Kuya Ron, Kuya Eman, Kuya Jan, at si Ate Tina. Excited talaga ako, parang di nako makapaghintay na makapunta dun!

Sa Biyahe

Di ako masyadong makadaldal kasi sa sobrang excitement. Hanggang makarating kami sa stopover namin, lost for words parin ako. Pumunta ako sa minimart doon at bumili ng 5 na Chupa Chups lollipops. tatlo dun, cola flavor. Addict talaga no? Pero hindi ko lang alam, may silbi pala yung pagdadala ko ng lollipops sa bundok. Sasabihin ko mamaya kung bakit.

Nung umaandar na ulit kami, nadaanan namin ang isang bus na may mga estudyante rin. Kaway kami ng kaway sa kanila at kumakaway rin sila. Nung pagdating namin sa Calamba Exit, nawala na yung bus nila. Sayang, akala namin kasabay rin namin sila sa Banahaw.

Nang nasa Sto. Tomas, Batangas na kami, tumirik yung kabilang bus kasi nag-breakdown yung aircon nila. Tumawag na sila ng backup na bus pero nalaman na lang namin na ayos na ulit yung aircon nila. So tuloy ulit ang biyahe.

Binigyan kami ng aming seatwork. Ang Outbound Ed Journal. Para may maisagot kami, naglecture si Kuya Eman tapos minsan, nababanggit nya yung mga sagot dun. Pero, habang naglelecture siya, marami nang natutulog sa upuan nila. Kaya sinabi nya na pwede kaming matulog ng 10 minutes. Nung makakatulog na ako, sobrang tahimik ng paligid. Nung bigla akong nagising, tahimik parin. Ang peaceful talaga. Tapos, ginising kami ng boses ni Kuya Eman at tinuloy niya ulit yung lecture. Halos hindi ako nakikinig dahil na rin sa sobrang antok at excitement sa kung ano ang naghihintay samin dun.

Nung malapit na kami sa site, ayan, empake na ng dadalhing mga gamit. Nagpahid ako ng sunblock at OFF! Lotion kasi una, mainit ang panahon at pangalawa, jurassic ang mga lamok doon. Nung pagbaba namin, hirap na hirap ako sa pagdadala ng lunch box ko dahil sobrang bigat nun talaga. Naglakad na kami papunta sa Spiritual Filipino Catholic Church at doon kami nag-stretching at nag-CR. Pagkatapos nun, tumulak na kami papunta sa bundok.

Sa Bundok

Iniwan namin ang mga gamit namin sa may parang talipapa tapos, bumaba na kami sa parang hagdan doon. mahirap bumaba dahil hindi talaga proportional yung mga steps at minsan, hindi pa kasya ang paa ko dun. Nang makababa na kaming lahat sa hagdan, pumunta ka kami sa Talon ng Buhok ng Ina.

Sa talon, naligo kami dun isa-isa. Nung ako na yung maliligo, tumingala ako nang nakabukas ang bibig at nakainom ako ng maraming tubig. Inisip ko kung malinis yung tubig dun sa talon at buti nalang, malinis yun. Masarap kasi yung lasa ng tubig, daig pa ang mineral water. Pagkatapos naming maligo sa talon, dun naman kami sa Ilog Laslas o ang tinatawag nilang "Jordan River." Lumusong kaming lahat sa tubig at nagdasal kami ng mga kahilingan namin tapos, lumubog kami ng tatlong beses sa tubig. Ang sarap talaga doon. Pagkatapos nun, umakyat na kami ulit sa hagdan pabalik sa talipapa. Pagkapahinga doon, tumulak na kami papunta sa 'gate' ng Mt. Banahaw. Nang makarating na kami doon, naglecture ulit nang konti si Kuya Eman saka kami pumasok doon.

Una naming narating ang Prisintahan. Ito ay isang pwesto o shrine sa Mt. Banahaw, tulad ng Talon ng Buhok ng Ina, at ng Ilog Laslas. Ito ay sumisimbolo sa Aklat ng Buhay. Kapag pumirma daw kami sa batong iyon, matatala daw ang mga pangalan namin sa langit. Sinulat namin yung mga surname namin sa bato at tumulak na kami patungong Husgado. Sa pag-akyat namin papunta dun, kailangan kong ibato pataas yung lunch box kong mabigat para makaakyat ako nang maayos. Buti nalang ginawa ang lunch box kong iyon para ibato kung saan-saan. Sa wakas, nakarating na kami sa Husgado, pero bago yun, kumain muna kami ng tanghalian. Pagkatapos, pumunta kami sa isang shed para magtanggal ng sapatos tapos pumunta na kami sa crack.

Bago kami pumasok sa crack, nagdasal muna kaim. Humingi kami ng kapatawaran sa mga kasalanan namin. Tapos, isa-isa na kami pumasok sa loob.

**Ang Crack

Pagpasok ko sa loob ng crack, pumasok talaga sa isip ko na hindi ako kakasya sa loob kasi hirap na hirap ako dumaan sa mga chambers nito.

Nung makarating ako sa pangalawang chamber, dun na ako naghirap ng husto. Una, pinulikat ang kaliwang paa ko. Pangalawa, dahil sa bigat ko, nahirapan akong itulak ang sarili ko paabante. Nung makalampas ako, akala ko tapos na pero hindi pala. Meron pang isang chamber na kung saan, kailangan ko talagang iaangat ang katawan ko at umabante pataas. Tinulungan pa ako ng facilitator namin para lang makaakyat doon. Akala ko ulit, tapos na ang paghihirap ko. Pero hindi parin.

Narating ko na ang huling pagsubok. Kailangan ko ulit iangat ang katawan ko paitaas tapos parang kabayo ang usad ko paabante. Dito talaga ako naghirap. Natagalan ako dito nang husto. buti nalang, hinila ako ni Kuya pataas kaya nakaakyat ako pataas at sa wakas, nakita ko na ang liwanang. Paglabas ko sa crack, may nakuha akong mga gasgas.

**

Habang hinihintay naming lumabas sa cave yung iba naming mga kasama, nagpahinga muna kami. Iniisip ko yung tungkol sa mga diskarteng ginawa ko sa loob ng crack. Doon ko naranasan ang paghihirap at yun ang nagpagising sa konsensya ko. Desidido na akong umakyat sa Kalbaryo kahit mahirap pa ang daan.

Nagsimula kaming umakyat ng Kalbaryo at ito na ang pinakanakakapagod na parte ng paglalakbay namin. Halos nahuhuli nako dahil narin sa pagod. Mabuti nalang bago pa ako mapagod nang husto, narating ko na yung tuktok. Pagkatapos naming magdasal, bumaba na kami ng bundok.

Sa Bus Pauwi

Sa bus, sumabay samin si Kuya Bidz. Nalaman namin na Tadjock pala sya sa Wazzup! Wazzup! (Think: Wallace) Grabe, nakakatawa talaga sya! Niloloko nga nya ako kagabi kasi tinanong nya kung sino daw yung "You're Here" sa t-shirt ko. Nahiya talaga ako nang husto at tinago ko yung shirt sa jacket ko. Kumanta pa nga sya ng kanta eh.. Grabe!

***

Sa Banahaw nakakakita ng maraming secta. Pero ang mga mamamayan ng bundok Banahaw ang nagpakita samin ng isang aral: Talagang masisipag ang mga Pilipino. Kailangan itama natin ang viewpoint natin sa kasaysayan.

Hanggang sa muli.

After ten years, Wi-fi nako! Matagal ko na kasing kinukulit yung tatay ko na mag-Wi-fi na kami kasi sobrang mahal na talaga ng bill namin sa telepono. Grabe, after 3 months, nakuha ko na gusto ko...Kaya makakapag-update nako palagi. Kwento nalang kaya ako ng mga happenings ngayon...

Thursday-Bigayan na ng card. Grabe, pagkakita ko sa grades ko, ang sarap itanong sa sarili ko, "Saang lupalop kaya ako galing at parang nagtaka pa ako sa kinalabasan ng grades ko???" Parang umaasa naman ako na matataas yung mga yun no? Well, ok naman, wala paring line of 7 at wala paring PTC (although alam ko next quarter meron na, sa Physics.) pero sa tingin ko, parang sinaniban ako ng ispirito ng katamaran kaya nagkaganon grades ko. Well, marami pa namang factors, isa na dun ang...*SECRET!* Well, naiinis ako kasi mas mataas ang Physics ko kaysa sa math. Hay.

Friday-Ok naman. Nung homeroom, naglaro kami ng isang laro na kailangan talaga ng teamwork at strategy para manalo. Ano nga pala tawag dun? Ah, Rapids pala. Sa isang group na may 10 members, magkakapit-kapit kayo at bubuo ng wave para patawirin ang mga sapatos namin sa kabilang side. Nung first trial, nanalo kami (iniitsa nga namin yung mga sapatos eh!) pero nung seryoso na ang game, 3rd nalang kami. Ok lang, kasi malinis na yung laro namin sa pangalawa. Well, nakuha ko na ang mga resulta ng aking Mock Interview. Pang #25 ako out of 86. Hindi talaga ako makapaniwala, parang isang himala ang nangyaring yun. Siguro nga, mabait talaga sakin yung nag-interview kaya pinasa ako. Hmmm. Nakuha ko na rin test permit ko sa Ateneo. Well, wala akong makakasama kasi magkakaiba talaga kami ng test venues. Mabuti yan para walang cheating. Hehe.

Hindi ata ako makakasama sa YFC Sports Fest sa Tagaytay...Marami kasi akong kailangang tapusin at poproblemahin..Baka naman kasi pag pumunta ako dun, parang wala rin ako dun kakaisip sa mga yun. Sorry talaga LORD GOD... T_T Babawi po ako! Hindi po kasi ako makakapagserve nang maayos kung problemado ako..Sa tulong nyo, maayos ko rin ito..Salamat!